Een slaapplaats vinden..

Lina geeuwde weer even, en ze deed haar kleding uit. Dan kijkt ze even in het rond, en ze
nam haar kort nachtkleedje die ze dan ook aandeed. Rustig gaat ze naar het balkon, en ze
kijkt heel even naar het landschap van haar. Maar ook zag ze Elfar rond lopen, en deze zal
niet snel inslaap vallen want hij kon erg actief zijn. Ja, hij was een kuddeleider, en dat was
dan ook een gewoonte van hem om in de nacht wakker te zijn. Dit omdat hij toen zijn kudde
moest beschermen tegen elk gevaar, en zowel in de dag als in de nacht. Dan gaat ze naar
haar bed, en ze legt zich neer. Rustig sluit ze haar ogen, en ze valt kort daarna inslaap.

Kovu lag nog steeds op het bed en staarde naar het plafond. Niet dat er echt veel te zien was. Alleen kleine lichtte tekeningentjes. Kovu zuchtte diep en stond op. Hij keek even in het rond en daarna naar het balkon. Kovu kon eigenlijk niet in slaap komen. Dat kwam ook deels doordat hij s'avonds nooit veel sliep omdat hij dan meestal naar de lucht keek met de sterren en de maan die aan de hemel stonden. Hij liep langzaam naar de deuren toe die naar het balkon leidde en opende ze zachtjes. Hij liep naar buiten en legde zijn armen op de rand van het balkon. Hij keek naar de lucht, naar de felle maan die scheen en de glinsterende sterren. Hij had het nooit erg gevonden om buiten te slapen omdat hij dan altijd naar de lucht kon kijken met de maan. En bovendien was Taka altijd bij hem. Terwijl hij nog steeds rustig naar de lucht keek, ging er een rustig briesje door zijn donker blonde haren.

Lina sliep rustig, maar ze werd plots wakker van een nachtmerrie. Even kijkt ze om
haar hen, en ze zucht dan heel even diep. Ze voelde zich nog moe, en ze probeerde
weer te slapen wat soms niet echt lukte. Rustig besluit ze maar om op te staan, en ze
stapt naar het balkon toe met haar kamerjas. Haar ogen had ze gericht op de maan,
en ze had niet door dat Kovu ook buiten was.

Kovu keek nog steeds naar de lucht maar hij had later het gevoel dat er nog iemand was. Hij keek even omzich heen en zag toen Lina verderop op een balkon staan bij een andere kamer. Hij besloot maar even te zwijgen en keek toen naar het gebied. Hij zag lichtjes over de velden een kudde paarden rennen. Misschien was dat wel de kudde die van Elfar was geweest. Hij glimlachtte lichtjes. Hij vroeg zich af hoe het nu met Taka ging maar die stond vast veilig in een stal of een ander rustig plekje waar hij rustig kon slapen.

Lina had het nog steeds niet door, en Elfar stond buiten te kijken naar de hemel. Hij
vroeg zich af hoe het met zijn zoon en de kudde ging. Je kon Ilmar zo van ver staan
hinniken, en hij keek ook naar de hemel. Elfar zijn oren stonden recht vooruit bij het
horen van de hinnik, en zoals verwacht hinnikte hij ook terug. Dan steigert hij heel
even kort, en hij gaat dan de stallen in. Lina glimlachte heel even, en dan pas zag ze
Kovu staan op het balkon.

Kovu keek even naar Lina en zag dat ze hem had gezien. Hij keek snel weg en zuchtte diep. Hij stond recht en liep terug de kamer in. Hij liet zich op het bed vallen. Maar slapen zou hij waarschijnlijk nooit doen. Hij was het gewoon niet gewend om op een bed in een kamer te slapen en op een of andere manier vondt hij het ook niet fijn, misschien grotendeels omdat Taka nu niet bij hem was.

Lina vloot heel even naar Elfar, en deze kwam dan ook kijken wat er was. Hij keek naar
omhoog waar Lina stond, en hij hinnikte dan even. Het leek of hij haar goed begreep zonder
dat ze een woord moest zeggen. Rustig maakt hij de stal van Taka open, en hij vertelt in
paardentaal dat hij mee moet komen. Elfar ging rustig aan de ingang van de stallen staan,
en daar wachtte hij op Taka. Normaal mochten paarden niet in het kasteel, maar voor één
keer liet ze het toe. Ze had namelijk gemerkt dat hij zich ongemakkelijk voelde, en dus had
ze 'opdracht' gegeven aan Elfar om Taka erbij te halen.

Kovu lag nog steeds op zijn kamer. Hij haalde diep adem. Hij werdt echt zenuwachtig van de kamer en stond weer op. Hij liep wat heen en weer en zuchtte diep. ''ik kan dit niet hoor.. ik moet gewoon de natuur weer in, gewoon weer met Taka in de bossen slapen, alles beter dan in deze kamer iniedergeval'' zei hij tegen zichzelf en haalde diep adem. Niet dat Kovu Lina niet meer dankbaar was, natuurlijk was hij dat wel maar Kovu had nu het gevoel dat hij opgesloten was en dat wilde hij niet. In de natuur had hij dat teminste dan ook niet.

Elfar duwde zowat Taka mee naar het kasteel, en hij zorgde ervoor dat hij binnen
in het kasteel was. Dan liep Elfar met Taka richting de kamer van Kovu, en zoals
verwacht maakte de hengst een hels lawaai tegen de deur. Dit meer met hoop dat
Kovu zou opendoen, en hij hinnikt dan ook eens heel luid. Toch hield hij Taka voor
de deur van Kovu, en Lina ging gewoon weer naar haar bed toe. Ze was erg moe,
en ze had laatste tijd bijna niet geslapen.

Kovu keek verbaasd op toen hij de lawaai hoorde. Hij hoorde de hinnik en pakte zijn zwaard. Je wist maar nooit wat daar buiten gebeurde. Hij opende langzaam de deur en keek verbaasd op toen Taka en Elfar daar voor de deur stonden. ''wat doen jullie nou hier? Mag dit wel?'' vroeg Kovu en keek even buiten zijn kamer of er nog iemand anders rondliep hij zag niemand en hij richtte zijn blik toen weer op Taka. Kovu zette zijn zwaard rustig weg en hij aaide Taka over zijn snuit. ''naja ik ben blij dat je hier bent want ik hou het echt niet uit in m'n eentje op die kamer'' zei hij tegen zijn zwarte hengst en grinnikte.

Lina ging weer op bed zitten, en ze glimlacht heel even. Dan gaat ze neerliggen, en ze
probeerd wat te slapen. Elfar kijkt Kovu aan, en hij knikt van 'Ja dat mag' maar dan doet
de zwarte hengst teken naar Lina's kamer. Lina lag neer op bed, maar inslaap vallen ging
al niet meer. Ze wist niet wat haar nu overkwam, en het kon toch niet met die nachtmerrie
te maken hebben?

Kovu knikte dankbaar naar hem en keek hem na tot dat Elfar weg was. Hij keek daarna weer naar Taka en glimlachtte. Kovu keek omzich heen en zuchtte diep. ''ik weet niet of we hier moeten blijven.. dit is gewoon geen plek waar ik kan leven..'' zei Hij zacht tegen Taka en aaide hem over zijn hals. Taka briestte en schudde met zijn kop. Kovu liep terug de kamer in en deed zijn kleren snel aan. Hij hing daarna zijn zwaard weer op zijn rug en liep naar Taka. Hij keek even achter zich naar de kamer en zuchtte diep. ''Ik hoop dat Lina dit me niet kwalijk neemt en dat ze dit begrijpt'' zei hij zacht. Hij liep met Taka het gebouw uit en even later was Taka weer opgezadeld en wel. Kovu keek nog even naar het grote paleis en steeg daarna op. ''ga maar Taka'' zei Kovu en hij spoorde zijn paard aan. Taka gallopeerde rustig door de poort en even later waren ze in de verte verdwenen.

Lina lag te slapen, en Elfar was ondertussen al weg gegaan. Zijn krachtige passen kon je
lichtjes horen, en ze kijkt dan even om haar heen. Toch hoorde ze ver hoefgetrappel uit
het kasteel gaan, en ze werd niet veel later weer wakker. Rustig liep ze naar het balkon,
en ze zag in de verte iemand weggaan. Even glimlachte ze kort, maar dan ging ze gewoon
naar het plein toe waar Elfar stond te grazen. Elfar zat kalm van het gras te eten, en hij
keek op als Lina afkwam.